هر بامداد "خیال" آمدنی آشنا

و پنجره ای در امتداد انتظار

غروب دلگیر و چشمانی دلتنگ

با بغضی سرخ در گلوی انتظار...

با نجوای نیامدن

خیال شیرین پنجره ی "بامدادِ آمدن"

همراه اشتیاق سپید

بغض سرخ را کم رنگ می کند!

استاد جهانگیر ریاضی، مجموعه شعر پنجره ها